Dag 18: 1 boog, 2 bogen en 3 personen in de lucht

Het is hier in Moab overdag ongeveer 38 graden Celsius. Als je dan iets (wandelend) wilt bezichtigen, betekent dat dat je vroeg op moet staan om de ergste hitte en zonkracht te vermijden. We hebben de wekker daarom op zes uur gezet. Anne voelde zich gisteravond niet helemaal lekker. We hebben afgesproken dat ze vanochtend aangeeft hoe het gaat. Nog niet helemaal goed, dus Anne blijft thuis. Merijn is ook niet uit bed te krijgen en we hebben afgesproken dat we op vakantie niets tegen de zin in doen. Wel dat we rekening houden met elkaar en met elkaars wensen. Merijn blijft in het huisje bij Anne. Dat vinden we allemaal een prettig idee.

Esther, Romee en ik stappen om kwart voor 7 de auto in en rijden naar Arches National Park. Een ritje van een half uur. Het is nog rustig bij de ingang. Er zijn zelfs nog geen rangers (hokjes dicht). We kunnen gewoon doorrijden. De rit door het park duurt ook nog ruim een half uur, maar dat is alles behalve een straf. We komen langs Courthouse Towers, Balanced Rock, de Petrified Dunes, de Fiery Furnace en ons eindpunt van vandaag is de Devils Garden Parking Lot. We gaan de Devils Garden Trail lopen tot aan Double O Arch. Op de weg er naar toe gaan we nog verschillende andere arches tegenkomen, waaronder een van de langste ter wereld: Landscape Arch.

Arches (natuurlijke bogen) ontstaan doordat er lange scheuren komen in het Navajo Sandstone. Door water en ijs worden deze scheuren steeds dieper, totdat er parallelle platen sandstone ontstaan. Deze noemen ze ook wel ‘finnen’. Door erosie slijt de binnenkant langzaam weg en brokkelt af waardoor er pilaren en arches ontstaan. In Arches NP zijn ongeveer 2.000 arches.

Na 1,5 km lopen komen we onze eerste arch tegen en dat is gelijk de langste. Landscape Arch overbrugt zo’n 30 meter en is verder erg smal. Op het smalste punt 3 meter dik. In de jaren ’90 zijn nog verschillende brokken er onder uitgevallen. De trail onder de arch langs is daarom afgesloten. Geologisch gezien is het een kwestie van tijd voordat de arch in elkaar klapt.

De weg hier naar toe is nog vrij makkelijk over een aangelegd pad. De volgende twee kilometer worden moeilijker. We moeten de hoogte in en er is niet echt een pad meer. Het is een kwestie van lopen en klimmen over slickrock en het volgen van stapeltjes stenen (die Romee elke keer wat hoger maakt) en trail-bordjes. Soms moet je gebruik maken van boomstammen om ergens op te kunnen komen. Doordat we zo vroeg begonnen zijn, hebben we nog veel schaduw en is het nog niet zo warm. Het is zo’n 25 graden. We passeren nog een paar afslagen voor andere arches, maar volgen het pad naar ons hoofddoel: Double O Arch. Romee begint wel wat te ‘protesteren’. Er lijkt geen einde aan de trail te komen. Het wordt wel steeds mooier. Het klimmen over de slickrock is leuk om te doen en als we helemaal boven op een fin komen, is het uitzicht magnifiek. We maken ook om en om sprongen de lucht in voor een gave foto.

Om half tien zijn we bij Double O Arch. Twee bogen boven elkaar. Volgens Wikipedia een vrij uitzonderlijk fenomeen. We klimmen in de laagste arch en lopen er door naar de achterkant. Deze kant ligt mooi in de schaduw en de arches laten zich beter fotograferen. Je kijkt letterlijk door een ‘raam’ naar de omgeving er achter. Hier genieten we in alle rust, met wat eten, een half uurtje van de boog. Af en toe komen er wat mensen, maar soms is het ook helemaal stil. Genieten.

Om tien uur beginnen we aan de terugweg. Dezelfde weg die we gekomen zijn. De zon staat inmiddels een stuk hoger. Er is minder schaduw en het is ondertussen zo’n 30 graden. We zien aan de mensen die ons tegemoet komen dat het een stuk zwaarder is nu.

Halverwege is nog een afslag naar de Partition Arch. Ik had gelezen dat deze ook de moeite waard is en vanaf dat punt nog 300 meter heen en weer terug. Esther en Romee lopen door en ik ga er in mijn eentje naar toe. Ook dit is een prachtige arch die een mooi doorkijkje biedt op de verdere omgeving. Ik maak snel wat foto’s en probeer dan Esther en Romee nog bij te halen. Vlak voor het einde haal ik ze in (wat daarbij helpt is dat ze zijn gaan zitten tegen een rots in de schaduw). Onderweg zag ik nog een salamander met een prachtige schutkleur. Hij was zo’n 30cm lang en zat op een bosje in de zon. Er van overtuigd dat ik hem niet kon zien door zijn camoeflage.

Morgen weer vroeg op. We hebben een Jeep-tour geboekt en we gaan off-road het district The Needles in naar Chesler Park. Een bijzondere plek die niet iedere toerist aanschouwt (google maar eens).