Dag 24/25/26/27: Yellowstone NP als mooie afsluiter

Het is maar een klein eindje rijden naar Yellowstone National Park waar we vier nachten blijven en ook vier dagen vrijwel geheel verstoken zijn van WiFi en/of een mobiel netwerk. Dat was nogal wennen (vooral voor Anne en Merijn) en we hebben aan het einde van de dag een kaartje gehaald voor betaalde WiFi op zes specifieke plekken in het park. Deze WiFi is voldoende sterk voor mail en berichtjes, maar niet voor het uploaden van foto’s en dergelijke. Vandaar dat het blog even op zich heeft moeten laten wachten.

De eerste dag zijn we op weg naar de Old Faithful Inn, een prachtig, authentiek, geheel uit hout opgetrokken hotel uit 1903. Het ligt ook direct naast de beroemdste geiser, Old Faithful, omdat hij zo betrouwbaar en voorspelbaar is wat betreft zijn uitbarstingen. Maar eerst stoppen we bij het West Thumb Geyser Basin aan Lake Yellowstone. Hier voelen we de eerste regendruppels van de vakantie en het is ook weer nodig om een trui aan te trekken. Het basin bestaat voornamelijk uit heetwaterbronnen in verschillende kleuren die zitten te pruttelen en te stomen. Bijzonder is dat een paar geisers die met pensioen zijn in het meer zelf liggen. Er binnenin is het water aan het koken, terwijl het water er omheen van het meer slechts 4 graden Celsius is. Een van deze geisers heet Fishing Cone. Vroeger stonden vissers op de rand van deze geiser en visten in het meer. Als ze een vis hadden gevangen hingen ze hem gelijk in het kokende water om hem te bereiden. Het lijkt me niet heel gezond, omdat het niet enkel water is wat er kookt, maar ook zuren en mineralen.

Vervolgens rijden we door naar de Old Faithful Inn. Zoals gezegd een prachtig gebouw met veel sfeer. Onze kamer is nog niet klaar, dus we kijken even rustig rond. De lobby is fantastisch. Heel groot en ruim. Pronkstuk is de gigantische open haard en het trappenhuis. Daarnaast zijn er een paar verdiepingen met een houten afscheiding met bankjes en stoelen erachter. Het is daar heerlijk zitten en je kijkt mooi omlaag naar alle mensen die er rondlopen. Mensen die inchecken, mensen die vertrekken, toeristen die het gebouw bekijken, een gids die een groep rondleidt, het bedienend personeel van de dining room, een schilder en in de avonduren wordt er gespeeld op de piano, cello of viool. Van heel jong tot heel oud en uit alle windstreken van de wereld. Het is een erg fijne plek om te zijn.

We lopen naar buiten richting Old Faithful. We hoeven niet lang te wachten tot hij uitbarst. Ruim 30 meter schiet het water de lucht in en eromheen en erboven alle stoom als het hete water in contact komt met de relatief koude lucht. Het is een prachtig gezicht en de eerste keer dat de kinderen een geiser zien uitbarsten.

Old Faithful ligt in het Upper Geyser Basin. Een uitgestrekt en actief geisergebied (2,5km lang) met veel geisers en bronnen, waarvan een aantal ook voorspeld kan worden. Wel minder precies. Er staat dan bijvoorbeeld tussen 4.00 p.m. en 6.00 p.m. Toevallig zitten een aantal van deze geisers redelijk dicht bij elkaar en sluiten de tijden ook goed aan. Grand Geyser gaat af rond 5.00 p.m. en Riverside Geyser rond 5.25 p.m. Esther en ik wandelen er naar toe (de kids willen even naar het WiFi-punt) en de geisers gedragen zich keurig (beiden iets te vroeg, maar we waren er al). Tijdens de wandeling zien we nog meer mooie dingen. Een bijzonder gevoel dat je eigenlijk bovenop een vulkaan loopt. Het magma zit maar 3.000 meter onder de grond.

De volgende dag rijden we richting Madison en Norris. We willen in ieder geval de Grand Prismatic Spring zien. Een gigantisch grote bron (ruim 100 meter doorsnee) met alle kleuren van de regenboog. Elk type bacterie houdt van een bepaalde temperatuur van het water en leidt tot een andere kleur. Hoe blauwer, hoe heter. Hoe bruiner, hoe koeler. Eerst rijden we richting Norris waar we naar de Artist Paint Pots lopen. Weer een ander gebied met borrelende modderpoelen, melkblauwe bronnen en gekleurde aarde. Daarna willen we naar het Norris Geyser Basin, maar na drie rondjes over het parkeerterrein zijn we het wel zat. Dat is het nadeel van overdag naar deze plekken gaan. Anne komt met het idee om naar ons hotel te gaan en pas ’s avonds naar de Grand Prismatic Spring in het Midway Geyser Basin. Dat vinden we allemaal een goed idee en ook het licht is dan mooier voor foto’s. Na een snelle hap (broodjes pulled pork) rijden we terug. Eerst wandelen we 1,5 km naar een overzichtpunt. Wauw! Dit is adembenemend mooi! En ook zo groot. De mensen op de boardwalks zijn maar kleine stipjes. Je kunt bijna niet geloven dat dit echt is. Daarna bekijken we de bron van dichtbij. Schitterend zo met de ondergaande zon.

We hebben nog twee dagen voor de boeg. Iedereen heeft ook wel weer zin om naar huis te gaan. Toch willen we nog een paar dingen zien: wilde dieren en watervallen. We besluiten dat allemaal op 1 dag te doen en dan de laatste dag enkel te relaxen en de koffers te herschikken en in te pakken. De meeste wilde dieren zijn te vinden in Hayden Valley (bizon) en Lamar Valley (bizon, beren, wolven). Alhoewel beiden in Yellowstone NP liggen, zijn de afstanden niet te onderschatten. Het is gewoon een rit van 100 km naar Lamar Valley. En de dieren zijn het meest actief rond zonsopgang en zonsondergang. Dat betekent vroeg opstaan. We kiezen ervoor om half zes uit bed te stappen en te ontbijten in de auto.

Het eerste uur zien we nog niets. Vlak voor Hayden Valley rijden we de bocht om en staan er ineens twee bizons op de weg met links en rechts bomen. Ik stop en beide dieren lopen rustig op onze auto af. Stoiicijns wandelen ze langs de auto. De kinderen zijn ineens springlevend (lagen te pitten). Nu zie je pas hoe groot ze zijn.

Even verder wordt het landschap weids en rijden we Hayden Valley in. De zon is net opgekomen en overal hangt nog mist. Dat geeft een speciale sfeer. Bij een inham zien we veel auto’s staan en links en rechts bizons. Ook een paar op de weg. Een van de bizons kijkt onze auto aan en blaast in hoog tempo stoom uit zijn neusgaten. Hij is duidelijk geagiteerd. Esther zegt: “Rob, je stopt nu de auto”, “Doe het raam dicht” en “Je gaat er niet omheen”. De kids liggen in een deuk. Langzaam rijden we er omheen en parkeren de auto. We maken foto’s vanuit de auto. Langzaamaan gaan de raampjes omlaag en ik stap uit. Ik maak foto’s op gepaste afstand. Sommige mensen zijn wat minder voorzichtig en komen in mijn ogen te dichtbij. Het geluid dat de bizons maken, maakt indruk. Het heet “grumping” en klinkt als een dof geknor.

Verderop in de vallei grazen grote groepen bizons. Dit is fantastisch om te zien in het ochtendlicht met mistflarden. We genieten met volle teugen.

Een uurtje later zijn we in Lamar Valley. Ook hier weer bizons, maar je raakt er snel aan gewend. We willen graag nog wat anders zien. Het liefst een beer. Her en der staan groepjes auto’s langs de kant en mensen met gigantische verrekijkers. Je wilt de dieren graag van dichtbij zien, maar beren en wolven zie je vaak meer op afstand. Bij een van de groepjes stap ik uit met mijn verrekijker en vraag waar ze naar kijken. Ze hebben een wolf zien lopen, maar zijn hem kwijt. Dan zegt een van de amerikanen: “ik dacht dat ik hem zag lopen daar links van die twee solitaire boompjes in het veld”. Ik kijk door mijn verrekijker en zie eerst niets, maar dan juich ik inwendig. Ik zie de wolf lopen. Nog steeds vrij klein, maar wel duidelijk. Met het blote oog is het niet te zien. En een paar tellen later is hij ook weer verdwenen.

We besluiten terug te rijden. Dan zien we ineens drie dieren in het veld richting de weg lopen. We stoppen. Het blijken Pronghorns. Esther stapt uit en loopt de weg over er naar toe. De pronghorns komen steeds dichterbij (tot op zo’n tien meter). Het zijn prachtige beestjes met een mooie tekening op de huid.

Helaas hebben we geen beer gezien, maar we zijn tevreden. We rijden terug naar Canyon Village voor een lunch en gaan dan kijken bij de Upper en Lower Falls van de Yellowstone River. Wat een watergeweld zeg! De watervallen maken een gigantisch lawaai en onderaan de waterval stuift alles weer omhoog.

Tot slot stoppen we bij Mud Vulcano, een gebied met veel modderpoelen en het stinkt er enorm naar rotte eieren. Esther gaat er bijna van over haar nek. Snel wat foto’s en weer de auto in.

Op dit moment pakken we de koffers in. Weer een fijn gevoel om de reis af te sluiten en naar huis te gaan. We hebben vier weken volop genoten. Alles verliep voorspoedig en iedereen heeft het naar zijn/haar zin gehad. We vinden het erg bijzonder dit samen als gezin te hebben mogen ervaren en gaan er ongetwijfeld nog veel aan terugdenken.

We willen iedereen bedanken voor de vele, leuke reacties op het blog. Zo voel je je toch meer verbonden met het thuisfront. Voor ons is het blog een mooi, gedetailleerd reisverslag geworden waar we veel waarde aan hechten. Zeer geschikt om momenten te herbeleven. Ik heb het ook geschreven voor mensen die nog eens zo’n reis willen maken en zich willen oriënteren. Tijdens de voorbereiding heb ik zelf veel gehad aan reisverslagen van anderen. Het heeft me op ideeën gebracht en inzicht gegeven in wat wel of niet de moeite waard is. Ik hoop dat dit verslag anderen ook op die manier helpt.

Tot snel !

Groetjes,

Esther, Anne, Merijn, Romée en Rob