Dag 19: Met de jeep naar een van de mooiste plekjes op aarde

Vanochtend begon met een beestenbende. Gisteravond lieten ze de paarden los in de weide (want lekker koel) en toen we vanochtend de gordijnen open deden stonden ze er nog. Esther liep naar de badkamer en plots zag ik twee schimmen om me heen vliegen. Het zijn twee vleermuizen (ik hoorde vannacht al wat schrapen aan het plafond). Ik waarschuw Esther (die snel de deur dicht gooit) en zet de schuifpui open. Al snel vliegen ze uit zichzelf naar buiten.

Iedereen heeft zo zijn favoriete activiteit waar hij/zij naar uitkijkt. Bij de voorbereiding van onze reis wilde ik in ieder geval naar 1 plek: Chesler Park. Dat ligt in het Needles district in Canyonlands NP. Ik was zwaar onder de indruk van de foto's van deze plek en wilde dit heel graag in het echt zien. Het is een plek die niet makkelijk bereikbaar is. Het kan wandelend middels een pittige trail (mede vanwege de hitte) of met een 4x4.

We hebben een Jeeptour geboekt bij Navtec Expeditions in Moab. Deze tour duurt een hele dag mede doordat het gebied zo afgelegen ligt. Onze gids is Ben. Een van hun 30 gidsen, maar slechts 1 van de 3 die deze 4x4-trail kan rijden (later blijkt waarom). Ben is geboren en getogen in Moab, maar heeft 35 jaar buiten Moab gewerkt als cipier in een gevangenis. Een tijdje na zijn pensionering is hij van zijn hobby zijn werk gaan maken. Hij kwam namelijk flink aan na zijn pensioen en is weer gaan werken om meer in beweging te komen. Moab is in de jaren '50 ontstaan na een vondst van uranium in de buurt. Het gewonnen uranium werd in Moab verwerkt. In de 80-er jaren hield de staat er mee op. Er was geen uranium meer nodig en Moab liep leeg. De ligging van Moab tussen twee nationale parken (Arches NP en Canyonlands NP) is echter ideaal voor het toerisme. Door de opkomst van social media werden steeds meer mensen geïnteresseerd in de omgeving van Moab. Momenteel is het een plaats die drijft op het toerisme en dan vooral de actieve sporten.

Om 8.00 uur rijden we weg in onze Toyota Landcruiser. Ze hebben enkel Toyota's en alleen van de productiejaren '95, '96 en '97. Mijn autokennis schiet tekort, maar de mogelijkheden en inrichting van deze 4x4 is ideaal voor deze trip. Eerst 60 mile rijden tot aan de ingang van het Needles district van Canyonlands NP. Onderweg zien we in de vlaktes met zand en laag struikgewas hoge bulten van Navajo-sandstone oprijzen. Rotsen van 100 bij 50 meter zeg maar. Het meeste land is van de staat, maar deze rotsen zijn veelal privebezit. Mensen blazen er met dynamiet holen in en bouwen hun huis in de rots. Een bekende rotswoning langs de weg is Hole N'' The Rock. Volgens Ben enkel een 'tourist trap'. Ook rijden we langs Newspaper Rock met een heleboel petroglyphen. Deze petroglyphen zijn zo'n 3.000 jaar oud. Het Navajo-sandstone is op sommige plekken zwart uitgeslagen door bacterien. Door hier stukjes uit te hakken ontstaat een petroglyph. Dit in tegenstelling tot pictogrammen die geschilderd zijn op de rotsen (jaja, veel geleerd vandaag).

Bij het Visitor Center wordt eerst wat lucht uit de banden gelaten voor betere grip. Dan rijden we het park in tot aan de Elephant Hill Parking Lot. Dit gaat al deels onverhard en dan is er een lus in de weg. We zien geen trail, wel veel rotsen. Vervolgens rijden we richting de rotsen en worden wat rubbersporen zichtbaar op de rotsen. Ik zeg tegen Esther en de kids: "hier gaan we tegen op". Ik zie de blik in hun ogen. "Dat kan niet", hoor ik zeggen. Maar het gebeurt toch echt. Deze rots heet Elephant Hill. Enkel hele vaardige 4x4-rijders kunnen deze heuvel beklimmen (zonder de auto te beschadigen). We beginnen te klimmen en schudden flink heen en weer. Iedereen schreeuwt het uit van plezier (en soms een beetje angst). Wat is dit gaaf! Er zijn plekken dat je enkel de lucht nog voor je ziet of waar je enkel nog de grond ziet. Er zijn plekken waar je geen haarspeldbocht kunt maken en moet steken en achteruit omhoog gaat. Er zijn plekken waar de buitenspiegels ingeklapt worden omdat je tussen twee rotswanden door gaat waar je links en rechts enkele centimeters ruimte hebt. Soms rij je helemaal schuin en vervolgens rij je een richel af van 50cm hoog (Ik probeer nog enkele video's te uploaden waarop je het kunt zien). Het heet overigens Elephant Hill omdat de witte bolle bovenrand van de rode rotsen lijkt op dikke olifantenhuid en de pilaren soms op olifantenpoten.

Op een gegeven ogenblik komen we aan bij Devils Kitchen. Een kampeerplek voor hikers met een toilet (gat in grond, toiletpot er op en een hokje er overheen), maar ook een interessante plek met pictogrammen van 8.000 jaar oud. Vervolgens rijden we door naar het begin van de Joint Trail voor een heerlijke lunch. We laten het ons goed smaken. Ook drinken we veel lemonade vanwege de hitte: water met een poedertoevoeging met veel mineralen. En had ik al gezegd hoe mooi de omgeving is?

Na de lunch gaan we wandelen over de Joint Trail. Deze trail eindigt boven op een rotsformatie waarbij je een prachtige overlook hebt op Chesler Park. Het einddoel van deze jeeptour.

De Joint Trail heet zo omdat je op een gegeven moment door een nauwe kloof loopt. Het is een soort labyrinth van kloven. Deze ontstaan niet door water, maar door de bewegingen van de tectonische platen. De rotsen drijven van elkaar af.

Hierdoor is ook (over miljoenen jaren) Chesler Park ontstaan. Tussen de uit elkaar gedreven rotsformaties ontstonden vlakke gedeeltes die begroeid zijn. Het lijkt op een park. Het groen van de vlaktes, het rood/witte van de needles en het blauw van de lucht en de stilte maakt dit tot een prachtige plek. We zijn vandaag de enige mensen hier met een jeep en komen slechts een handjevol wandelaars tegen. We zitten wel ruim een half uur op het uitzichtpunt. Foto's maken, even zitten of liggen, soms in volledige stilte genietend van de omgeving. Alle indrukken tot je nemen en je een bevoorrecht mens voelen.